Ik heb geboeid naar de film zitten kijken.
Het is een aandoenlijk verhaal: Op een basisschool in Montreal wordt door een jongen de juffrouw gevonden die zichzelf opgehangen heeft. Uiteraard veroorzaakt dit de nodige onrust en schept het eveneens een vacature. Die vacature wordt ingevuld door een vluchteling die zichzelf hiervoor aanbiedt. Hij krijgt de baan en gaat op een eigenzinnige manier lesgeven aan de kinderen die natuurlijk behoorlijk aangeslagen zijn. Zijn manier van werken helpt de kinderen bij het verwerken van hun emoties. Wij vernemen ook het één en ander van zijn achtergrond. Hij is een Algerijnse vluchteling die asiel heeft aangevraagd in Canada. Als blijkt dat zijn gezinsleden zijn vermoord, wordt zijn aanvraag gehonoreerd. Ondertussen heeft echter de directrice van de school hier ook van gehoord en vernomen dat de heer Lahzar in Algiers in zijn eigen restaurant werkte.
Hoewel ik geboeid heb gekeken en zelfs einigszins geëmotioneerd raakte, viel mij op dat er in de film nogal wat shots zaten waarvan relatie tot het verhaal mij niet helemaal duidelijk werd.
Na afloop van de film dronk ik met twee vriendinnen koffie in het restaurant. Al napratend met hen kwamen er toch wel wat bedenkingen bij mij op:
- het lokaal waar je lesgeeft gebruiken om zelfmoord te plegen lijkt mij toch wel een heel vreemde actie voor een lerares waarvan de kinderen veel hielden;
- een schoolhoofd die een leraar benoemt zonder zijn antecedenten na te trekken lijkt mij wel erg goed- gelovig;
- iemand die zonder een adequate opleiding zomaar les kan geven aan een klas kinderen lijkt mij een zeer uitzonderlijk persoon;
- nog uitzonderlijker is dat die persoon wel op een heel ouderwetse manier lesgeeft en dat de kinderen (en hun ouders) dat zomaar accepteren.
Desalniettemin, toch de moeite waard om te gaan zien.
