Vandaag zagen Arianne en ik de film "De 100-jarige man die uit het raam klom en verdween".
Het boek van Jonas Jonasson is erg populair, dus ik stelde mij veel voor van de film die wij zouden zien.
De uitnodiging die ik ontving klonk ook veelbelovend.
Robert Gustafson speelt de 100-jarige die op zijn verjaardag verdwijnt uit het bejaardenhuis.
De oude man heeft een veelbewogen leven achter de rug en verlangt nog steeds naar wat avontuur.
Nou dat verlangen wordt volop vervuld, maar misschien niet helemaal zoals hij het gewenst zou hebben.
Hij belandt in een serie netelige situaties.
Wij zien die gebeurtenissen zich afspelen, waarbij zij afgewisseld worden met flash-backs uit zijn veelbewogen verleden.
Op die manier worden wij met allerlei zaken geconfronteerd die zich de afgelopen eeuw in de wereld afspeelden.
Dat beloofde veel, maar ik werd helaas teleurgesteld.
Het had een film met een komisch karakter kunnen zijn.
Dat werd het in mijn ogen niet.
Er speelden bijvoorbeeld schurken een rol in het verhaal en die leken toch wel erg veel op echte boeven.
Er was een stuntelige politie-detective, maar die had beter eerst les van inspecteur Clouseau kunnen nemen.
De oude man was dol op explosies en dat hebben we geweten tijdens de film.
Er zaten tal van ogenschijnlijk komische zaken in de film, maar ik heb er niet om kunnen lachen.
Het bleef trouwens buiten de donderende uitbarstingen erg stil in de zaal.
Resumerend kan ik niet anders zeggen dan dat ik de film niet aan kan bevelen (aan leeftijdgenoten?).
Ik vind het allemaal teveel 'overdone'.
Volgens Arianne is het boek veel beter.
