Ik heb een paar dagen lopen nadenken over deze film die Arianne en ik afgelopen vrijdag zagen. Het is een film vol beelden die allerlei gevoelens op zouden kunnen roepen:
- vluchtende mensen die belaagd worden door bommen werpende vliegtuigen;
- de bezetting van een Frans stadje door een Duitse legergroep;
- de inkwartiering van Duitse soldaten bij Franse burgers;
- een dodelijke aanslag op een Duitse officier;
- huiszoekingen door de Duitsers om de dader op te sporen;
- de executie van de burgemeester als represaille voor het niet vinden van de dader;
- de ontsnapping van de dader, waarbij twee Duitse soldaten worden gedood.
Ook later toen ik verder over de film nadacht, bleef ik dat vreemd vinden. Het is in technisch opzicht een goede film: de beelden zijn helder, scherp en duidelijk en de acteurs doen hun best om hun personage te verbeelden. Ik zag het, maar aanschouwde het onbewogen en dat is niet wat ik van een film verwacht. Zeker in dit geval, omdat mijn herinneringen aan de oorlogsjaren nog sterk in mij leven. Het zou natuurlijk kunnen dat ik te veel van dit soort beelden gezien heb en daardoor afgestompt ben geraakt. Ik ben benieuwd naar wat de recensenten over deze film zullen schrijven.
