Arianne en ik gingen vorige week vrijdag vol verwachting naar de voorstelling.
Op het programma stond een costuumdrama: "Journal d'une Femme de Chambre" naar het boek van Octave Mirbeau.
Het werd inderdaad een film met oogstrelende plaatjes, maar bracht desondanks niet wat wij ervan verwacht hadden.
Het verhaal is niet ingewikkeld: Célestine, een jonge vrouw, wordt kamermeisje bij de heer en mevrouw Lanlaire in een groot landhuis..
Zij is een zeer strenge meesteres en hij zou wel graag vrijen met de mooie jonge vrouw.
In het huis zijn verder aanwezig de wat dommige keukenmeid en het manusje -van-alles, Joseph.
Tot zover is het nog wel te begrijpen, maar het kamermeisje blijkt wel over een uitzonderlijk mooie garderobe te beschikken.
Er duikt ook in de vorm van een gepensioneerde kapitein een zeer vreemde buurman op.
Een poosje later blijkt Célestine ineens andere werkgevers te hebben: een oude dame met haar zieke kleinzoon.
Er onstaat een hartstochtelijke relatie tussen Célestine en de jonge man, die het helaas niet overleeft.
Het is wel aanleidng om een uitbundige seksscene in de film op te nemen.
Célestine keert terug bij mevrouw, die ineens heel lief is geworden.
Het wordt echter geen gelukkig slot, want Joseph blijkt heel andere plannen te hebben en Célestine volgt hem daarbij.
Het moge duidelijk zijn: de film toont mooie beelden, maar de verhaalkant rammelt en de karakters van de hoofdpersonen zijn te weinig uitgewerkt om je met (één van) hen verbonden te voelen.
Ik denk, dat dit te danken is van de omzetting van het verhaal naar het scenario; dat lijkt mij niet helemaal succesvol verlopen.
Wij voelden ons na afloop van de film dan ook min of meer teleurgesteld.
