Filmkring Plaza Futura - April 2017

Ook deze maand ben ik met Ariane naar de filmkring geweest.

Wij zagen samen de film "The Sense of an Ending"van de regisseur Ritesh Batra.

Zoals gebruikelijk bekeken wij de film in de kleine filmzaal 3.

Wat niet gebruikelijk was, was dat er dit maal zoveel mannen in de zaal zaten.

Normaliter is de zaal gevuld met dames en een paar heren, maar dit keer telden wij twaalf mannen.

Misschien kwam dat doordat in de aankondiging stond dat de hoofdpersoon in deze film een gepensioneerde man is.

Ik heb de film van circa anderhalf uur geboeid bekeken.

Ik vond het echter wel een moeilijke film om te volgen.

Hij lijkt op een legpuzzle waarvan je steeds een stukje aangereikt krijgt en dan op zoek gaat om te kijken waar hij tussen de andere stukjes hoort.

De film is een verfilming van de gelijknamige roman van Julian Barnes.

Zoals gezegd is de hoofdpersoon, Tony Webster, een gepensioneerde man.

Op een dag ontvangt hij tot zijn verbazing van de moeder van een vroegere vriendin als legaat een bedrag van 500 pond en nog iets.

Hij snapt er niets van en gaat op zoek naar dat iets, dat een dagboek van een vroegere vriend blijkt te zijn.

Wij volgen hem bij die zoektocht, waarbij wij af en toe flashbacks te zien krijgen die een tipje van de sluier oplichten.

Heel langzaam ging er bij mij en lichtje branden, maar het duurde tot het slot van de film voor ik echt in de gaten kreeg hoe de vork aan de steel zat.

Ik zal er niet meer van verklappen, want het is de moeite waard om de film onbevangen te ondergaan en zelf het raadsel op te lossen.

Plaza Futura - Maart 2017

Ik heb dit seizoen twee films gemist door ziekte.

Maar nu kon ik weer samen met Arianne deze film bekijken.

Ik ging er vol verwachting heen, omdat ik mij Django Reinhardt als een boeiende jazz-gitarist herinnerde.

Ik verwachtte een soort biografische film te zullen zien, maar dat was het dus niet.

De film gaat slechts over een korte - maar hevige - periode in zijn leven, namelijk het jaar 1943.

Django maakt dan furore in Parijs en krijgt een aanbod om Duitsland een tournee te maken.

Hij wordt echter gewaarschuwd dat het voor zigeuners - het volk waartoe ook hij behoort - steeds gevaarlijker wordt.

Hem wordt aangeraden naar het buitenland te vluchten.

Hij volgt dat advies op maar komt klem te zitten aan de grens tussen Frankrijk en Zwitserland.

Pas in de winter ziet hij kans om Zwitserland te bereiken.

Het is een lange film van meer dan twee uur.

Mijn verwachtingen werden echter niet gerealiseerd.

Ik vond dat de nadruk vooral lag op de actie en betwijfel of het verhaal dat de film vertelde wel voor iedereen helder en duidelijk overkwam.

Het slot bijvoorbeeld was voor mij een complete verrassing.

Plaza Futura - November 2016

Vorige week vrijdag zagen Arianne en ik de film "Light Between Oceans" van de regisseur Derek Cianfrance.
De film is gemaakt naar de gelijknamige bestseller van M.L. Stedman.
De geschiedenis speelt zich af op het eiland Janus dat ten westen van Australië ligt.
Hier wordt een van de slagvelden van de Eerste Wereldoorlog teruggekeerde militair vuurtorenwachter.
Tijdens zijn korte verblijven tijdens zijn verloven maakt hij kennis met een jong vrouw met wie hij trouwt.
Samen leven zij dan voort op het verder onbewoonde eiland.
Helaas krijgt zij twee miskramen, maar op een gegeven moment spoelt er een bootje met een dode man en een babytje aan.
Zij besluiten om het kindje te 'adopteren' zonder hun vondst officieel te melden.
Jaren later komen zij achter het ware verhaal achter hun vondst.
Helaas krijgt de geschiedenis dan een naar vervolg.
Toch heeft de film uiteindelijk een vredig einde.
Het is een boeiende film met mooie beelden en goed gespeelde karakters.
Het is echter wel een breed uitgesponnen verhaal geworden, waardoor de film met twee uur en een kwartier in mijn ogen wel wat erg lang uitgerekt is.
Er zijn best scenes die ingekort zouden kunnen worden zonder het verhaal aan te tasten.

(wordt vervolgd)

Flaza Futura - Oktober 2016

In oktober zagen Arianne en ik dus deze boeiende film.
Ik had er al een artikel van Jan Willem Otten over gelezen in "Trouw".
Ik ging daardoor wat bezwaard naar de bioscoop, want hij deed nogal moeilijk over de film.
Achteraf kan ik slechts constateren dat ik er alleen maar geboeid naar heb gekeken.
Het is in mijn ogen een eenvoudige geschiedenis, maar wel één die je confronteer met de beslissingen die de hoofdpersoon, een jonge huisarts, neemt.
Zij heeft een drukke tijdelijke baan in Seraing.
Aan het eind van haar werkdag doet nog iemand een beroep op haar, maar ze besluit niet open te doen.
De volgende dag echter wordt zij geconfronteerd met het feit dat die persoon, een jong meisje, die nacht omgekomen is.
Het is echter onbekend wie zij is.
Jenny, de huisarts, besluit vastberaden om te achterhalen wie zij was.
Die zoektocht verloopt niet zonder verrassingen en risico's.
Toch wordt langzaamaan duidelijk welk drama zich heeft afgespeeld.
De film confronteert je wel voortdurend met de vraag: "Wat zou ik in die sutuatie gedaan hebben?"
Het is dus zeker een film waarover je een boeiend nagesprek kan hebben.

Plaza Futura - september 2016

 

Op 16 september zagen Arianne en ik onze eerste voorstelling van de filmkring in dit nieuwe seizoen. 

Dat is een boeiende film van de Engelse regisseur Stephen Frears.

Het gaat over een steenrijke Amerikaanse vrouw die lang geleden ook bij ons op de radio te horen was.

Ik herinner mij haar valse stemgeluid en verbaasde mij er toen al over dat zij en public te horen was.

Nu heb ik eindelijk iets over haar levensverhaal gehoord en gezien en begrepen dat het geen gein à la Sike Jones was maar (bittere) ernst.

Het was Florence Foster Jenkins en deze film is uitgebracht onder haar naam.

Meryl Streep vertolkt op een briljante wijze hoe deze vrouw droomde van een carrière als operazangeres.

Zij werd daarbij liefdevol geholpen door haar echtgenoot, St. Clair Bayfield (Hugh Grant).

Hij weet echter niet te voorkomen dat het uitloopt op een drama als zij een optreden van zichzelf in de Carnegie Hall in New York organiseert.

Het is in mijn ogen een prima film; allereerst door het perfecte spel van de hoofdrolspelers, maar ook door fraaie decors waarin de film zich afspeelt.

Filmkring Plaza Futura - April 2016

 

Arianne zagen op 15 april deze laatste film van het filmkringseizoen.

Ik kan niet anders zeggen dan dat ik er van heb genoten.

Het is het goed vertelde en verfilmde verhaal van eigenlijk een heel gewone man in een doodgewone woonwijk ergens in Zweden.

We horen en zien het verhaal van zijn leven vanaf zijn kindsheid tot zijn bestaan als eenzame oude man.

Hij heeft zich tot doel gesteld om toezicht te houden op het sociale gebeuren in de buurt waar hij woont.

Hij doet dat echter op een vreemde manier die tegen de haren van de mensen om hen heen in strijkt.

Toch doen sommigen - zoals als een gezin van 'nieuwe Zweden' dat vlakbij hem komt wonen - een poging om tot het hart van Oven door te dringen.

In de loop van de film worden wij stukje bij beetje geïnformeerd over de gebeurtenissen in het leven van Oven die hem hebben gemaakt tot de man die hij nu is.

Ik zal daar niet verder over vertellen en als je er meer over wilt weten ga dan de film bekijken.

Het is de moeite waard; je zult meegesleept worden door de gebeurtenissen.

Filmkring Plaza Futura - maart 2016

Arianne en ik hebben deze film - "Brooklyn" met genoegen bekeken.
Het is een boeiend en technisch gezien goed verfilmd werkstuk geworden.
Hoewel het in mijn ogen geen diepgaande film is, maar dat hoeft ook niet altijd.
Het is een simpel verhaal, dat goed te volgen is en goed mee te beleven.
Saoirse Ronan is een Iers meisje dat in de vijftiger jaren van de vorige eeuw naar de Verenigde Staten emigreert.
Zij kan dat dank zij de hulp van een Ierse priester die voor haar een onderkomen en een betrekking heeft geregeld.
Uiteraard is het eerste jaar zeer moeilijk door het gemis van familie, vrienden en kennissen.
Zij doet echter haar best om een weg vooruit te vinden.
Daarbij leert zij een Italiaanse jongen kennen en het klikt zo goed tussen die beiden dat zij tot een huwelijk besluiten.
Helaas stuurt het onverwachte overlijden van haar zuster die voor hun moeder in Ierland zorgt de plannen in de war.
Zij keert terug naar Ierland maar komt na enige weken toch tot de conclusie dat haar toekomst in Brooklyn ligt.
Het klinkt wat saai, maar ik heb de 111 minuten die de film duurt geboeid zitten kijken.
Een aanrader.