Vorige week vrijdag ging ik gespannen naar Plaza Futura om deze film te zien.
Ik heb namelijk in november 2001 een hele mooie overzichtstentoonstelling met werken van William Turner in Museum Folkwang in Essen gezien.
Ik was daar toen behoorlijk van onder de indruk en kocht dan ook het fraaie tentoonstellingsboek.
Natuurlijk heb ik voor het bekijken van de film dat boek weer tevoorschijn gehaald en bekeken.
Er waren veel afbeeldingen van zijn schilderijen te zien, maar uit het biografische deel bleek dat wat men van zijn leven weet vooral uit feitjes bestaat.
Mike Leigh heeft dus vooral gebruik moeten maken van zijn fantasie en misschien van boeken over en uit die tijd, zoals die van Charles Dickens.
Die gedachte heb ik ook terug kunnen vinden in de recensies van de film.
Het is een lange film van 149 minuten, waarin wij gelukkig even een pauze kregen om de benen te strekken.
Ik heb mij overigens geen ogenblik tijdens de film verveeld.
Er wordt een schitterende reeks beelden vertoond over het leven van mensen in die tijd, over de wijze waarop zij zich gedroegen, woonden en leefden.
Die beelden kwamen op mij als redelijk betrouwbaar over.
Het boeiendste vond ik de scenes waarin getoond werd hoe Turner te werk ging in "het veld" en thuis zijn schetsen uitwerkte tot schilderijen.
Ook zijn contacten met collega's in de "Royal Academie" en met potentiële klanten werden goed in beeld gebracht.
Toch heb ik achteraf wel wat kritisch vragen:
- Was het echt wel noodzakelijk om de film zo lang te maken?
- Hadden sommige scenes niet wat korter gekund, zoals de (onvermijdelijke) seksscenes en sommige discussies in de "high society"?
- De reden het opnemen van de scenes met het zielige kamermeisje is mij ook niet duidelijk geworden (een stukje maatschappijkritiek?)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten